Анкета је преузета из књиге „Из школе“, а састоји се из идређеног броја питања према којима се испитаници одређују са „да“ или „не“:
На основу питања утврђено је у коликој мери учење представља задовољство ученицима Гимназије „2о. октобар“ и Основне школе „Свети Сава“, међу којима је анкете спроведена. Укупан број испитаних ученика био је 175.
Следећи графикон приказује како су ученици одговорили на сва питања.
Скоро 140 ученика на питање „Да ли учиш у пријатним условима?“ одговорило је са да. Питање се односило на учење у школи, али мислим да су схватили да се ради о кућним условима, јер се, иначе, деца жале на услове рада у школи.
Наставници могу бити задовољни резултатима одговора на питање „Схватам о чему наставник говори“ јер је више од 130 ученика одговорило позитивно.
Преко 120 ученика изјавило је да се не радује новом предмету, што је веома интересанто, јер баш тај нови предмет многима постаје омиљени, што закључујем на основу посматрања и личних контаката са друговима.
Око 130 ученика изјаснило се да им час не пролети брзо, из чега можемо закључити да су им часови досадни и класични. Међутим, разлог томе може бити и незаинтересованост ученика и велики недостатак пажње код младе генерације.
Гледала сам анкете и видела да има доста ученика који су насумице бирали одговоре. Али, свеједно, овде се све лепо види. Било би чудно да већина деце не схвата оно што наставник говори. Сви наставници увек по неколико пута понове лекцију. И још питања ученика… Ту је све разјашњено. А то да ли час пролети брзо, зависи од предмета. Час предмета који нам је омиљен прође најбрже, нажалост.
Нервира ме што се код анкета сваки пут добро не размисли пре него што се одговори. Опште место је да часови не пролете брзо и да је на њима досадно. А није тачно. Колико сам само пута чула: „Кад је већ пре звонило?“
Морам признати да су резултати анкете бољи него што се мени чинило да је у стварности.